چقدر دلم میخواد یه دله سیر بنویسم اینجا فقط منم و خودم و خودش و دوست ِ قدیمی و بامعرفت و عزیزم نیکناز. هم ازخلوتیه اینجا لذت میبرم هم گاهی منو یاد یه جزیره فراموش شده وسط یه اقیانوس ِ آب های دور میندازه. ترسناک نیست اما غم انگیزه نه از بابت تنهایی ، بلکه از بابت اینکه سرنوشت همه ی آدم ها آخر هر زندگی دقیقا همینه. با هر کوله پشتی که جمع کرده باشی آخرش هم تنهایی و این داستان اونجاییش قشنگه که من به اون نقطه ای از زندگیم رسیدم که خیلی وقته دارم حتی از ما کنار ِ دیروز ، کنار ِ فردا ! کنار ِ همه آرزوهای بی گناه...
ریشه اعتصاب آب کرده بود...
کی دله مارو این مدلی بنا کرد؟...
یه ,هم ,ِ ,بابت ,تنهایی ,جمع ,از بابت ,پشتی که ,که جمع ,کوله پشتی ,هر کوله
درباره این سایت